Luang-Prabang naar Pakse, waar we niet aankwamen

De avond voor we vertrokken zijn we in een bar aan de rivier een australisch stel tegengekomen,Mick en Camila. We zaten wat te drinken en Mick begon ons aan te spreken, had volop te vertellen. Later kwam zijn vrouw erbij. Gezellig zitten praten, is goed voor ons om de engelse conversatie te oefenen. Hun reizen ook elk jaar, vooral ook naar Azie. Ze zijn van ierse en engelse afkomst, maar hebben niet de behoefte om naar hun roots terug te keren. Zijn wel in Frankrijk geweest, maar was niet goed bevallen, vooral vanwege taalbarierre.

In Luang-Prabang begon onze reis goed. We werden een kwartier eerder opgehaald dan gepland, we stonden natuurlijk al klaar. De bus zou om 08.00 uur vertrekken, was een kwartiertje later. Het zou een lange busreis worden.We hadden wel mooie uitzichen.  We gingen weer door de bergen, waardoor de bus niett meer dan 30 km per uur reed. Onderweg kreeg de bus pech, met drie man sterk lagen ze onde de bus om het probleem te verhelpen.(kapotte olieleiding) Dit heeft een uur geduurd. Bij de reis was inbegrepen een fles water een een coupon om te eten. Je stopt dan bij een stopplaatst waar ze al klaar staan met het eten .

We hadden al snel in de gaten dat we laat in Vietiane aan zouden komen, in plaats van 18.00 uur werd het 20.20 uur. Onze slaapbus naar Pakse zou om 20.30 uur vertrekken. Aangekomen op busstation noord, moesten we naar busstation zuid voor de andere bus, er was geen tuk-tukker die ons er naar toe wilde brengen. Het andere station was 12 km verder en de bus was toch al vertrokken zeiden ze. We wilden het gewoon proberen. Op het station was verder niemand waar we het aan konden vragen, dus meegegaan naar het centrum van Vientiane. Als we dat niet hadden gedaan, dan hadden we geen vervoer meer gehad, want onze bus was de laatste en dan komen er ook geen tuk-tukers meer en sta je daar. Gewone taxi,s zijn er niet, anders hadden we dat geprobeerd.  Het loopt hier zoals het loopt daar kun je maar beter in berusten.

We hebben hier een kamer gevonden en zitten nu in Vientiane. We gaan nu kijken hoe we het verder gaan doen, ons geld zijn we kwijt voor het verdere vervoer naar Pakse,maar dat is niet zoveel dat het niet te overkomen is. We hebben lekker gegeten en zijn toen nog naar een soort nachtclub gegaan, alwaar de plaatselijke populaiere zangers optraden met een band. Het publiek was dolenthousiast, kwamen geregeld met ons proosten en een babbeltje maken Door het enthousiasme werden we aangestoken en hadden zo een leuke avond.

Ook zat er een Belgisch echtpaar in de bus, die we de weg gewezen hebben in het centrum, waar we intussen bekend zijn.

Groetjes van Hans en Hannie